அமைந்துள்ளன. அவற்றுள் ஒன்று "விரு"(விர்) என்பது. விரைவுப் பொருளை அடிக்
கருத்தாகக் கொண்டது. "விருவென்று பறவை பறந்துபோனது", "விருவென்று சினம்
வந்தது", "விருவிருவென்று போ" ஆகிய தொடர்களில் "விரு" என்ற சொல் விரைவுப்
பொருளில் வந்துள்ளது.
விருவிருத்தல் = விரைதல்.
விருவிருப்பு = விரைவு.
விரு -> விருட்டு. "விருட்டென்று நடந்துபோ" என்பது நெல்லை வழக்கு.
விரு -> விரை.
விரைதல் = 1.வேகமாதல். "தன்னை வியந்தான் விரைந்து கெடும்" (குறள்,474)
2.உடனே செய்யத் துடித்தல் 3.ஆவலை வெளிக்காட்டுதல்.
விரை -> விரைவு = வேகம்.
விரைசொல் = விரைவைக் குறிக்கும் அடுக்குச் சொல் (தொல்.424)
விரைவு -> விரைசு. "விரைசாய் நடந்து போ" என்பது நெல்லை வழக்கு.
விரைசு -> விரைசல் = சுறுசுறுப்பு. (கொங்கு வழக்கு)
விரைசு -> விரசு = விரைவு.
விரசுதல் = 1.மிகவும் விரைவுபடுத்துதல் 2.சொல்லால் கடிந்து வெருட்டுதல்.
உடலும் நெஞ்சாங்குலையும் விரைந்து அசைவது அச்சத்தைக் குறிக்குமாதலால்,
விரைவுக் கருத்திலிருந்து அச்சக் கருத்து பிறக்கும் என்பார் மொழிஞாயிறு
ஞா.தேவநேயப் பாவாணர்.
விரை -> விர -> விரள்.
விரளுதல் = அஞ்சுதல்.
விரள் -> விரட்டு.
விரட்டுதல் = 1.துரத்துதல் 2.அச்சுறுத்துதல் 3.மிக விரைவுபடுத்துதல்.
விரு -> வெரு = அச்சம். "வெருவரு நோன்றாள்" (பொருந.147).
வெரு - Skt.'biru', 'bhiru'.
ஒ.நோ: OE.'faer' OS.'far' OHG.'far' G.'(ge)fahr' ON.'far' M.Du.'vaer' E.'fear'.
வெருவெருத்தல் = அஞ்சுதல்.
வெரு -> வெருவு.
வெருவுதல் = அஞ்சுதல். "யானை வெரூஉம்" (குறள்.599).
வெருவு = அச்சம்.
தெ. 'வெரப்பு'.
வெருவருதல் = 1.அஞ்சுதல் 'வெருவந்த செய்யாமை' (குறள்) 2.அச்சந்தருதல்.
"வெருவரு தானை" (பதிற்.70.பதி)
வெருவா -> வெருவந்தம் = அச்சம்.
வெருவு -> வெருகு = அஞ்சத்தக்க காட்டுப் பூனை.
Ka.'bergu','beggu'. Tu.'beru' Kod.'beggi' Ga.'verig'.
வெருக்கொள்ளுதல் = அச்சங்கொள்ளுதல்.
வெருகு -> வெருக்கு = அச்சம். "வெருக்கு வெருக்கென்றிருக்கிறது". (உ.வ.)
வெரு -> வெருள்.
வெருளுதல் = 1.மருளுதல். "கண்டார் வெருளாவண்ணம்" (திருவாச.32.3)
2.அஞ்சுதல். "பீடற வெருளி" (பெருங்.மகத.24.84) 3.மாடு குதிரை முதலியன
மிரண்டு கலைதல்.
வெருள் = 1.அஞ்சத்தக்கது. "நின்புகழ் இகழ்வார் வெருளே" (திருவாச.6.17)
2.மனக் கலக்கம் (சூடா)
வெருள் -> வெருளி = 1.மருட்சி. "வெருளி மாடங்கள்" (சீவக.532) 2.வெருளச்
செய்யும் புல்லுரு முதலியன. 3.வறியாரை வெருட்டும் செல்வச் செருக்கு.
"வெருளி மாந்தர்" (சீவக.73)
வெருள் -> வெருட்டு.
வெருட்டுதல் = 1.அச்சுறுத்துதல். "படர்சடைக ளவைகாட்டி வெருட்டி"
(தேவா.676.2) 2.திகைக்கச் செய்தல். "நாட்டை வெருட்டித் திரிகிற"
(ஈடு.2,7,8.) 3.விலங்கு முதலியவற்றை ஓட்டுதல்.
வெருட்டு = 1.அச்சம் உண்டாக்குகை 2.ஓட்டுகை 3.வேகமாகச் செல்லத் தூண்டுகை.
வெருட்டு -> வெருட்டை -> வேட்டை.
வேட்டை = விலங்கு பறவைகளை விரட்டிப் பிடிக்கும் வினை அல்லது தொழில்.
"வேட்டை வேட்கைமிக" (கம்பரா.நகர்நீங்.74) 2.வேட்டையில் கிடைக்கும்
பொருள். "வேட்டை வாய்த்ததின்று" (திருவாலவா.44.38) 3.வேட்டையில் நேரும்
கொலை. "ஆருயிர் வேட்டை" (திருநூற்.56).
ம.'வேட்டை' தெ.'வேட்ட' க.'பேட்ட'.
வேட்டை -> வேட்டம் = 1.வேட்டை "வயநாய் பிற்பட வேட்டம்போகிய குறவன்"
(அகநா.182) 2.தலைவேட்டையாடும் கொலை. (பிங்.)
வேட்டையாடுதல் = கொல்லுதற்கேனும் பிடித்தற்கேனும் காட்டிலுள்ள விலங்கு
முதலியவற்றைத் துரத்திச் செல்லுதல்.
வேட்டைநாய் = 1.வேட்டையாடப் பழகிய நாய் 2.விரட்டிக் கடிக்கும் நாய்.
வேட்டம் -> வேட்டுவன் = 1.வேட்டைக்குச் செல்வோன் 2.வேடன் 3.குறிஞ்சி நில ஆடவன்.
வேட்டுவன் -> வேடுவன் = வேடன்.
வேடுவன் -> வேடு = 1.வேடன் (இலக்.அக) 2.வேடர்குலம் "வேடுமுடை வேங்கடம்"
(திவ்.இயற்.47) 3.வேடர் தொழில் "வேட்டொடு வேய்பயில் அழுவத்து" (அகநா.318)
4.வரிக்கூத்து வகை (சிலப்.3:13.உரை).
வேடு -> வேடன் = 1.வேட்டுவன் 2.பாலை நில வாழ்நன். (திவா)
ம.'வேடன்' தெ. 'வேட்ட' க. 'பேட' து. 'வேட்ட'.
