வேட்டை

நம் தமிழ்மொழியில் உள்ள ஒலிக்குறிப்புச் சொற்களுள் பல அடிச்சொற்களாகவும்
அமைந்துள்ளன. அவற்றுள் ஒன்று "விரு"(விர்) என்பது. விரைவுப் பொருளை அடிக்
கருத்தாகக் கொண்டது. "விருவென்று பறவை பறந்துபோனது", "விருவென்று சினம்
வந்தது", "விருவிருவென்று போ" ஆகிய தொடர்களில் "விரு" என்ற சொல் விரைவுப்
பொருளில் வந்துள்ளது.

விருவிருத்தல் = விரைதல்.
விருவிருப்பு = விரைவு.

விரு -> விருட்டு. "விருட்டென்று நடந்துபோ" என்பது நெல்லை வழக்கு.

விரு -> விரை.
விரைதல் = 1.வேகமாதல். "தன்னை வியந்தான் விரைந்து கெடும்" (குறள்,474)
2.உடனே செய்யத் துடித்தல் 3.ஆவலை வெளிக்காட்டுதல்.
விரை -> விரைவு = வேகம்.
விரைசொல் = விரைவைக் குறிக்கும் அடுக்குச் சொல் (தொல்.424)

விரைவு -> விரைசு. "விரைசாய் நடந்து போ" என்பது நெல்லை வழக்கு.
விரைசு -> விரைசல் = சுறுசுறுப்பு. (கொங்கு வழக்கு)
விரைசு -> விரசு = விரைவு.
விரசுதல் = 1.மிகவும் விரைவுபடுத்துதல் 2.சொல்லால் கடிந்து வெருட்டுதல்.

உடலும் நெஞ்சாங்குலையும் விரைந்து அசைவது அச்சத்தைக் குறிக்குமாதலால்,
விரைவுக் கருத்திலிருந்து அச்சக் கருத்து பிறக்கும் என்பார் மொழிஞாயிறு
ஞா.தேவநேயப் பாவாணர்.

விரை -> விர -> விரள்.
விரளுதல் = அஞ்சுதல்.
விரள் -> விரட்டு.
விரட்டுதல் = 1.துரத்துதல் 2.அச்சுறுத்துதல் 3.மிக விரைவுபடுத்துதல்.

விரு -> வெரு = அச்சம். "வெருவரு நோன்றாள்" (பொருந.147).
வெரு - Skt.'biru', 'bhiru'.
ஒ.நோ: OE.'faer' OS.'far' OHG.'far' G.'(ge)fahr' ON.'far' M.Du.'vaer' E.'fear'.

வெருவெருத்தல் = அஞ்சுதல்.
வெரு -> வெருவு.
வெருவுதல் = அஞ்சுதல். "யானை வெரூஉம்" (குறள்.599).
வெருவு = அச்சம்.
தெ. 'வெரப்பு'.
வெருவருதல் = 1.அஞ்சுதல் 'வெருவந்த செய்யாமை' (குறள்) 2.அச்சந்தருதல்.
"வெருவரு தானை" (பதிற்.70.பதி)
வெருவா -> வெருவந்தம் = அச்சம்.

வெருவு -> வெருகு = அஞ்சத்தக்க காட்டுப் பூனை.
Ka.'bergu','beggu'. Tu.'beru' Kod.'beggi' Ga.'verig'.

வெருக்கொள்ளுதல் = அச்சங்கொள்ளுதல்.
வெருகு -> வெருக்கு = அச்சம். "வெருக்கு வெருக்கென்றிருக்கிறது". (உ.வ.)

வெரு -> வெருள்.
வெருளுதல் = 1.மருளுதல். "கண்டார் வெருளாவண்ணம்" (திருவாச.32.3)
2.அஞ்சுதல். "பீடற வெருளி" (பெருங்.மகத.24.84) 3.மாடு குதிரை முதலியன
மிரண்டு கலைதல்.
வெருள் = 1.அஞ்சத்தக்கது. "நின்புகழ் இகழ்வார் வெருளே" (திருவாச.6.17)
2.மனக் கலக்கம் (சூடா)
வெருள் -> வெருளி = 1.மருட்சி. "வெருளி மாடங்கள்" (சீவக.532) 2.வெருளச்
செய்யும் புல்லுரு முதலியன. 3.வறியாரை வெருட்டும் செல்வச் செருக்கு.
"வெருளி மாந்தர்" (சீவக.73)

வெருள் -> வெருட்டு.
வெருட்டுதல் = 1.அச்சுறுத்துதல். "படர்சடைக ளவைகாட்டி வெருட்டி"
(தேவா.676.2) 2.திகைக்கச் செய்தல். "நாட்டை வெருட்டித் திரிகிற"
(ஈடு.2,7,8.) 3.விலங்கு முதலியவற்றை ஓட்டுதல்.
வெருட்டு = 1.அச்சம் உண்டாக்குகை 2.ஓட்டுகை 3.வேகமாகச் செல்லத் தூண்டுகை.

வெருட்டு -> வெருட்டை -> வேட்டை.
வேட்டை = விலங்கு பறவைகளை விரட்டிப் பிடிக்கும் வினை அல்லது தொழில்.
"வேட்டை வேட்கைமிக" (கம்பரா.நகர்நீங்.74) 2.வேட்டையில் கிடைக்கும்
பொருள். "வேட்டை வாய்த்ததின்று" (திருவாலவா.44.38) 3.வேட்டையில் நேரும்
கொலை. "ஆருயிர் வேட்டை" (திருநூற்.56).
ம.'வேட்டை' தெ.'வேட்ட' க.'பேட்ட'.

வேட்டை -> வேட்டம் = 1.வேட்டை "வயநாய் பிற்பட வேட்டம்போகிய குறவன்"
(அகநா.182) 2.தலைவேட்டையாடும் கொலை. (பிங்.)

வேட்டையாடுதல் = கொல்லுதற்கேனும் பிடித்தற்கேனும் காட்டிலுள்ள விலங்கு
முதலியவற்றைத் துரத்திச் செல்லுதல்.
வேட்டைநாய் = 1.வேட்டையாடப் பழகிய நாய் 2.விரட்டிக் கடிக்கும் நாய்.

வேட்டம் -> வேட்டுவன் = 1.வேட்டைக்குச் செல்வோன் 2.வேடன் 3.குறிஞ்சி நில ஆடவன்.
வேட்டுவன் -> வேடுவன் = வேடன்.

வேடுவன் -> வேடு = 1.வேடன் (இலக்.அக) 2.வேடர்குலம் "வேடுமுடை வேங்கடம்"
(திவ்.இயற்.47) 3.வேடர் தொழில் "வேட்டொடு வேய்பயில் அழுவத்து" (அகநா.318)
4.வரிக்கூத்து வகை (சிலப்.3:13.உரை).
வேடு -> வேடன் = 1.வேட்டுவன் 2.பாலை நில வாழ்நன். (திவா)
ம.'வேடன்' தெ. 'வேட்ட' க. 'பேட' து. 'வேட்ட'.